Ο Μιχάλης Παπαδάκης ήταν φέτος από τους πρωταγωνιστές του Νηρέα στην προσπάθεια που έκανε η Παριανή ομάδα για την άνοδο.
Ο ποδοσφαιριστής του Νηρέα θεωρήθηκε από τους Κυκλαδίτες φιλάθλους ως ο κορυφαίος τερματοφύλακας στο πρωτάθλημα των νησιών μας. Ο Παπαδάκης ασχολείται ακόμα, εδώ και 5 χρόνια, με τη Σχολή Ολυμπιακού Πάρου στην οποία είναι προπονητής της ομάδας.
Ο Παριανός τερματοφύλακας για πρώτη φορά φέτος μίλησε για την ποδοσφαιρική χρονιά που έφυγε, το Παριανό ποδόσφαιρο, αλλά και για το τι σκέφτεται για τη συνέχεια.
Το πρωτάθλημα
Πως ήταν εφέτος η πορεία του Νηρέα;
Μ. Παπαδάκης: «Η ομάδα ξεκίνησε με ένα σχετικά μικρό ρόστερ. Μαζευτήκαμε και είπαμε να κάνουμε την προσπάθειά μας. Είμαστε και τυχεροί γιατί κληρωθήκαμε σ' ένα εύκολο όμιλο. Μέσα σ' αυτό τον όμιλο βγήκαμε σχετικά εύκολα στην πρώτη θέση. Από την άλλη όμως σ' αυτό τον όμιλο, δεν προετοιμαστήκαμε για τα δύσκολα που θα έρχονταν στη συνέχεια. Δεν μας έδωσε ο όμιλος την ευκαιρία αυτή».
Ήταν μεγάλη η διαφορά του ομίλου που παίζατε στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος με τον όμιλο των play-off;
Μ. Παπαδάκης: «Ήταν μεγάλη η διαφορά... Μεγάλη διαφορά, όπως νομίζω και ότι ήταν μεγάλη η διαφορά με τον όμιλο που ήταν η Παροικιά και η Μάρπησσα. Και εκείνος ο όμιλος ήταν πολύ δυνατός! Όπως δυνατός ήταν και ο όμιλος με τις ομάδες της Σύρου».
Όταν ξεκίνησε η χρονιά για τον Νηρέα ποιο σκεπτικό επικρατούσε στην ομάδα μετά τον υποβιβασμό από την Δ' Εθνική και τις αποχωρήσεις παικτών;
Μ. Παπαδάκης: «Θα αρχίζω ανάποδα. Πέρσι το χωριό δεν έζησε σαν Νάουσα την Δ' εθνική, όπως θα έπρεπε να ζήσει το γεγονός. Δεν μπήκε ποτέ σε αυτούς τους ρυθμούς και δεν το είδε σαν μια γιορτή. Ήταν, πώς να το πω; Ήταν λίγο απόμακροι οι άνθρωποι του χωριού από την ομάδα. Αυτό έπαιξε το ρόλο του στον υποβιβασμό της ομάδας. Φέτος προσπάθησαν κάποιοι που ήταν πιο κοντά στην ομάδα. Ήθελαν να φέρουν και πάλι πιο κοντά τα παιδιά της Νάουσας, κοντά στην ομάδα, και να την κάνουν πιο προσιτή στο χωριό. Αυτό βέβαια έπρεπε να έχει γίνει εδώ και δύο χρόνια τουλάχιστον. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο από την ενεργοποίηση των παιδιών στην ομάδα».
Ο κόσμος βοήθησε φέτος;
Μ. Παπαδάκης: «Δεν θα το έλεγα, τουλάχιστον όσο αφορά την παρουσία του στο γήπεδο. Δεν μπορούμε να κρίνουμε τα τρία παιχνίδια με τον ΑΟ Πάρου ή σ' ένα παιχνίδι στα μπαράζ. Γενικά, μέτρια πράγματα».
Τα διοικητικά
Υπάρχει ένα μυστήριο γύρω από το Νηρέα. Ποιοι είναι πραγματικά δίπλα στην ομάδα; Επειδή υπάρχει αυτό το καθεστώς, εννοώ με τον μορφωτικό σύλλογο και μέσα εκεί, υπάρχει και ένα ποδοσφαιρικό τμήμα. Στο ποδόσφαιρο ποιοι είναι;
Μ. Παπαδάκης: «Ναι, κάπως έτσι έχει φανεί. Ακούγεται δηλαδή, και ένα ποδοσφαιρικό τμήμα μέσα στο σύλλογο. Παλιά, όσο ακουγόταν ο ποδοσφαιρικός σύλλογος ακούγονταν και όλα τα άλλα τμήματα».
Επανέρχομαι λοιπόν. Υπήρχαν άτομα στο ποδοσφαιρικό τμήμα φέτος;
Μ. Παπαδάκης: «Και βέβαια υπήρχαν. Τουλάχιστον η παρουσία τεσσάρων ατόμων ήταν έντονη. Προσπαθούσαν να λύνουν όλα τα προβλήματα που υπήρχαν, αν και τους θέλαμε και εμείς πιο κοντά μας. Υπήρχαν ακόμα και 5-6 άτομα έξω από τη διοίκηση που βοηθούσαν πολύ, λόγω της αγάπης τους για το Νηρέα».
Αν και δεν είναι δικό σου θέμα αυτό, θα ήθελα να ρωτήσω αν πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει διαχωρισμός του πολιτιστικού συλλόγου από την ποδοσφαιρική ομάδα;
Μ. Παπαδάκης: «Αυτό το έκανε κάποτε ο ΑΟΠ που διαχωρίστηκε από τον «Αρχίλοχο». Αυτό όπως φαίνεται έφερε ισορροπία μιας και ο ΑΟΠ διακρίνεται, αλλά και ο «Αρχίλοχος» συνεχίζει πετυχημένα την πολιτιστική του δράση. Εγώ όμως νομίζω ότι είναι ευλογία να είσαι «ΜΕΑΣ», «ΑΜΕΣ» ή οτιδήποτε τέτοιο. Να συνδυάζεις δηλαδή το αθλητικό με το πολιτιστικό κομμάτι».
Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι πιο ποδοσφαιρικά. Υπάρχει μία άποψη ότι ο κόσμος στη Νάουσα έχει «ξενερώσει» με το ποδόσφαιρο. Παίζει ρόλο ότι δεν έχετε γήπεδο ή κάτι άλλο;
Μ. Παπαδάκης: «Το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης το έχει το ότι δεν έχουμε δικό μας γήπεδο. Παλιά ο κόσμος είχε ταυτιστεί με κάποια πράγματα στο γήπεδο, τον περιβάλλοντα χώρο και λοιπά. Τώρα «έφυγε» αυτή η ταύτιση. Οι αναμνήσεις έφυγαν και έτσι σιγά - σιγά απομακρύνθηκε και ο κόσμος της Νάουσας από το ποδόσφαιρο. Επίσης, έφταιξαν και κάποιοι άνθρωποι στο παρελθόν, με τον τρόπο τους, ξέκοψαν την ομάδα από το χωριό. Έφεραν πάρα πολλούς παίκτες σε ένα τόσο μικρό χωριό. Ο Νηρέας χρειάζεται πλέον ένα άνοιγμα στον κόσμο του».
Η άνοδος που δεν ήλθε
Την περίοδο 2009-2010 πως την είδες για το Παριανό ποδόσφαιρο;
Μ. Παπαδάκης: «Με απογοήτευσαν τα Μάρμαρα που στην αρχή πίστευα ότι μπορούν να κατακτήσουν ακόμα και τη δεύτερη θέση στον όμιλο μας. Μπορεί να είναι ένα μικρό σωματείο, αλλά είναι αξιοπρεπές και οργανωμένο. Η Μάρπησσα από την άλλη έβγαλε φοβερή δυναμική, ιδιαίτερα στα play - out και ο ΑΟΠ μας έδειξε πολλά πράγματα και μόνο κέρδος μπορεί να έχει από αυτή τη χρονιά και δεν του ταιριάζουν οι γκρίνιες. Τέλος, και ο Νηρέας έδειξε μια δυναμική και πάλεψε όλα τα παιχνίδια μέχρι το τέλος».
Ο Νηρέας ακόμα και τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος αγωνιζόταν για την άνοδο. Οι ποδοσφαιριστές το πιστεύατε αυτό;
Μ. Παπαδάκης: «Αυτό μας κράταγε ενωμένους. Ακόμα και όταν μείναμε 13-14 άτομα».
Το πιστεύατε δηλαδή;
Μ. Παπαδάκης: «Ναι, πάρα πολύ. Μέχρι και το παιχνίδι με τον Πανναξιακό το πιστεύαμε πάρα πολύ. Πιστεύαμε ότι με δικές μας νίκες θα κρινόταν η άνοδος. Μετά απογοητευτήκαμε που δεν μπορέσαμε να πάμε να παίξουμε στην Άνδρο. Έτσι τα δύο τελευταία παιχνίδια αποφασίσαμε να παίξουμε για την αξιοπρέπεια μας».
Τι ακριβώς έγινε με την Άνδρο και δεν πήγατε να παίξετε;
Μ. Παπαδάκης: «Ήταν περίεργες οι ημερομηνίες που ήταν πάνω στις εξετάσεις των παιδιών. Είχαν όλα οργανωθεί για να πάμε με σκάφος, γιατί δεν βόλευαν τα δρομολόγια. Τελικά, δεν βοήθησε ο καιρός και δεν πήγαμε. Αυτό βέβαια δεν τιμά την ομάδα και ήταν κάτι το δυσάρεστο».
Ο Νηρέας
Πως βλέπεις τη συνέχεια για το Νηρέα;
Μ. Παπαδάκης: «Αυτή τη στιγμή το κλίμα που υπάρχει δεν βγάζει κάποια αισιοδοξία, αλλά δεν βγάζει και κάτι τελείως απογοητευτικό. Υπάρχουν 8-9 παιδιά στη Νάουσα που με προσθήκες μικρότερων μπορεί η ομάδα να ξαναστηθεί και πάλι. Όπως έγινε και πέρσι».
Μπορεί να στήνεται κάθε χρόνο μία καινούργια ομάδα;
Μ. Παπαδάκης: «Όχι βέβαια... Αυτό παθαίνει μία ομάδα, όταν δεν έχει δημιουργήσει τις κατάλληλες βάσεις».
Το πρόβλημα δηλαδή του Νηρέα είναι οι Ακαδημίες;
Μ. Παπαδάκης: «Εγώ πιστεύω πως ναι, σε ένα μεγάλο βαθμό. Ο ΑΟΠ ας πούμε, δεν έχει τέτοιο πρόβλημα γιατί έχει από πίσω τις Ακαδημίες. Συμμετέχει κάθε χρόνο στα πρωταθλήματα παίδων και νέων με επιτυχία, κάτι που στο Νηρέα δεν συμβαίνει».
Φέτος πόσοι θα φύγουν από το Νηρέα για σπουδές;
Μ. Παπαδάκης: «Απ' ό,τι γνωρίζω ο Νίνο και ο Παπαδόπουλος που ήταν βασικότατοι».
Ξεχώρισες από το Νηρέα φέτος κάποια παιδιά;
Μ. Παπαδάκης: «Στα μάτια τα δικά μου, ειδικά το τελευταίο το διάστημα ξεχώρισαν όλα τα παιδιά. Από τον Γιώργο τον Μοστράτο που ήταν ο μπροστάρης σε όλη την προσπάθεια μέχρι τον Γιώργο τον Καρποδίνη που ήταν ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας και είχε την μικρότερη συμμετοχή».
Ο Νίκος ο Μοστράτος;
Μ. Παπαδάκης: «Βέβαια, ο προπονητής μας κράτησε ενωμένους σε μία περίοδο που είχαμε απογοητευτεί. Η παραίτησή του έχει να κάνει με την πικρία που είχε μέσα του που δεν ήταν κοντά όσο θα ήθελε κάποιοι άνθρωποι στην ομάδα».
Ακούγεται και γι' άλλα παιδιά που θα φύγουν από την ομάδα. Ήδη ακούγεται για τον Γ. Μοστράτο ότι θα πάει στη Μάρπησσα.
Μ. Παπαδάκης: «Ο Γιώργος, αυτή τη στιγμή η δουλειά του είναι να παίζει μπάλα και θέλει να βρει ό,τι το καλύτερο για τον εαυτό του. Ήρθε στην ομάδα τη στιγμή της Δ' Εθνικής. Κάθισε και την επόμενη χρονιά. Είχε κάποιες προσδοκίες από την ομάδα. Μπορεί να απογοητεύτηκε και τώρα, ψάχνει κάτι καλύτερο γι' αυτόν».
Ο τερματοφύλακας Παπαδάκης
Να έρθουμε λίγο σε εσένα. Έχει ειπωθεί και έχει γραφτεί ότι ίσως φέτος ήσουν ο καλύτερος τερματοφύλακας στις Κυκλάδες. Πως είδες εσύ τον εαυτό σου;
Μ. Παπαδάκης: «Μια λέξη. Ήμουν σταθερός. Ούτε εντυπωσιακός, ούτε κάτι άλλο. Έδινα μια αυτοπεποίθηση και σιγουριά στους συμπαίκτες μου. Σε γενικές γραμμές είμαι ικανοποιημένος από την απόδοσή μου».
Ποιο ήταν το καλύτερό σου παιχνίδι φέτος;
Μ. Παπαδάκης: «Πιστεύω ότι ήταν με την Άνδρο, εδώ μέσα».
Θα συνεχίσεις φέτος στο Νηρέα;
Μ. Παπαδάκης: «Ελπίζω, θα δείξει. Το ελπίζω να συνεχίσουμε όπως είμαστε. Θέλω να δω τι θα γίνει στη συνέχεια».
Ποιους άλλους τερματοφύλακες ξεχώρισες;
Μ. Παπαδάκης: «Μου έκανε εντύπωση ο μικρός του Πανναξιακού, ο Βασιλάκης. Θα μας «απασχολήσει» στο μέλλον αυτό το παιδί. Ακόμα, ο Γιάννης ο Βιτζηλαίος μου έκανε εντύπωση στη Μάρπησσα που τον εκτιμώ και ήταν σταθερός σε όλη τη χρονιά. Και ο Μανέκας μου άρεσε που πιστεύω ότι, αν δουλέψει, έχει πολύ μέλλον».
Ποδόσφαιρο στην Πάρο
Θα ήθελα να μου πεις και για τη δραστηριότητά σου που αφορά τις Ακαδημίες.
Μ. Παπαδάκης: «Έχω τη Σχολή Ολυμπιακού στη Νάουσα εδώ και 5 χρόνια. Φέτος έχουμε 40 παιδιά χωρισμένα σε τρία τμήματα. Οι Ακαδημίες είναι κάτι που λατρεύω. Το να ασχολείσαι με παιδιά και Ακαδημίες είναι ό,τι το καλύτερο. Και μελλοντικά βλέπω τον εαυτό μου προπονητή μόνο στις Ακαδημίες. Αυτό μου αρέσει. Είναι χαρά να βλέπεις την εξέλιξη που έχουν τα παιδιά και το δέσιμο μεταξύ τους. Στον Ολυμπιακό Πάρου γίνεται μία αξιόλογη δουλειά. Βοηθούν πολύ και οι γονείς».
Να γυρίσουμε και πάλι στις ανδρικές ομάδες. Συζητούν πολύ για συνενώσεις ομάδων στην Πάρο. Ποια είναι η άποψή σου;
Μ. Παπαδάκης: «Πολλά λέγονται, πολλά ακούγονται. Χρειάζεται να γίνει κάποια στιγμή αυτό. Να γίνει μία ομάδα στην Πάρο, δεν συμφωνώ γιατί δεν θα υπάρχει ανταγωνισμός. Η Μάρπησσα όμως με τα Μάρμαρα θα μπορούσαν να γίνουν κάλλιστα μια ομάδα. Αποκτούν τώρα και το γήπεδο και είναι σχεδόν ενωμένα χωριά. Υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν να γίνουν μια ομάδα η Παροικιά και η Νάουσα».
Επειδή αυτό το άκουσα φέτος πιο πολύ. Για εμάς που ζούμε τα πράγματα κάπως πιο κοντά, δεν φαντάζει κάπως παλαβό;
Μ. Παπαδάκης: «Είναι λίγο παλαβό, ναι! Χωρίς ΑΟΠ δεν θα υπήρχε Νηρέας, χωρίς Νηρέα δεν θα υπήρχε ΑΟ Πάρου. Έχουν γίνει ιστορικά παιχνίδια μεταξύ των δύο ομάδων, ειδικά παλαιότερα. Στο γήπεδο στην πλατεία της Νάουσας στον κήπο, και εδώ στα σχολεία της Παροικιάς που ήταν το άλλο γήπεδο. Ναι, είναι λίγο περίεργο για να μιλάμε για συνενώσεις ομάδων Παροικιάς και Νάουσας».
Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη που λέει ότι, αν το υλικό φέτος του ΑΟΠ και του Νηρέα ήταν μία ομάδα, τότε, αυτή η ομάδα θα ήταν δύσκολο να έχανε την άνοδο.
Μ. Παπαδάκης: «Συμφωνώ. Ο ΑΟΠ φέτος είχε τον ενθουσιασμό και τα νιάτα και ο Νηρέας την εμπειρία και τη σταθερότητα. Ο συνδυασμός θα έβγαζε κάτι καλό. Κοίτα, όλοι θέλουν μια Παριανή ομάδα με Παριανούς ποδοσφαιριστές σε μεγαλύτερη κατηγορία».
Να ρωτήσω κάτι. Γιατί σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο όπως είναι το ποδόσφαιρο, που είναι πολυπολιτισμικό και λαϊκό άθλημα να υπάρχουν ομάδες μόνο με ντόπιους ποδοσφαιριστές. Κάτι που συμβαίνει μόνο με Βάσκικες ομάδες απ' ότι ξέρω;
Μ. Παπαδάκης: «Ναι αυτό είναι αλήθεια. Μόνο εκεί συμβαίνει. Όμως σε μικρές κατηγορίες καλό θα ήταν μία ομάδα νησιού να την αντιπροσωπεύουν ντόπιοι ποδοσφαιριστές. Είναι σαν να λες ψέματα στον κόσμο, όταν λες π.χ. ομάδα της Πάρου και δεν έχεις δικούς σου ποδοσφαιριστές μέσα. Πρέπει να βρίσκεις μία μέση λύση. Μία βάση ντόπιων και κάποιες προσθήκες. Όχι το αντίθετο».
Οι τοπικές αρχές ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο;
Μ. Παπαδάκης: «Μας έχουν απογοητεύσει και συνεχίζουν να μας απογοητεύουν. Π.χ. στη Νάουσα είχαμε ένα γήπεδο. Το «μέρος» μας. Τώρα δεν έχουμε τίποτα δικό μας στο χωριό. Το μόνο που έμεινε στο Νηρέα είναι η λέσχη που έχει. Τα παιδιά δεν έχουν στη Νάουσα χώρους άθλησης. Ούτε όμως στην Παροικιά είναι καλύτερα τα πράγματα. Δεν υπάρχει γυμναστήριο και το γήπεδο έχει πάρα πολλές ελλείψεις».
Θα ήθελες να συμπληρώσεις κάτι άλλο που πιθανόν θα ήθελες να θίξεις και δεν σου δόθηκε η ευκαιρία;
Μ. Παπαδάκης: «Θα ήθελα να πω κάτι για εσάς. Είναι πάρα πολύ σημαντική η προβολή που κάνετε για τον αθλητισμό του νησιού και το ποδόσφαιρο. Παλαιότερα δεν υπήρχε αυτό. Τώρα με αυτήν την προβολή στην εφημερίδα και το διαδίκτυο υπάρχει ένα κίνητρο για τα παιδιά».
ΠΗΓΗ: "ΤΑ ΝΕΑ ΠΑΡΟΥ - ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ"
26/6/2010
