Μετά και την εξαιρετική εμφάνιση του Λιονέλ Μέσι στον ημιτελικό με την Αρσεναλ, όπου ο Αργεντινός έγινε ο έκτος παίκτης στην ιστορία του Champions League που σκοράρει τέσσερα γκολ σε ένα ματς, οι συγκρίσεις με τον Ντιέγκο Μαραντόνα άρχισαν ξανά. Την καλύτερη απάντηση την έδωσε ο Γιόχαν Κρόιφ:
"Πέρα από το γεγονός ότι οι συγκρίσεις είναι πάντα απεχθείς, πώς αλλιώς μπορώ να πω με κατηγορηματικό τρόπο ότι ο ένας είναι καλύτερος ή χειρότερος; Αν επιπλέον δεν είναι την ίδια εποχή και το ίδιο ποδόσφαιρο. Ο Μαραντόνα ήταν ένα φαινόμενο κι έκανε πράγματα απίστευτα. Ο Μέσι τα κάνει τώρα. Ας κερδίσουμε από το παιχνίδι του και ας τον αφήσουμε ήσυχο".
Είναι εντελώς ανούσιο μετά από κάθε παιχνίδι ο Μέσι να συγκρίνεται με τον Ντιεγκίτο ή να αποκαλείται ο "Νέος Μαραντόνα". Είναι εντελώς άτοπο, τόσο λόγω των εξελίξεων και των αλλαγών στο ποδόσφαιρο, όσο και των διαφορών στην προσωπικότητα των δύο Αργεντινών και αρκετών ακόμα παραμέτρων. Καταρχήν ο Μαραντόνα δεν είχε ούτε στη Νάπολι, ούτε στην Εθνική Αργεντινής, πίσω του παίκτες όπως ο Τσάβι και ο Ινιέστα.
Ο Μαραντόνα ήταν μια ομάδα μόνος του, έβγαλε μία ομάδα από την αφάνεια και έκανε ένα ολόκληρο έθνος να τον λατρέψει. Το κυριότερο όμως είναι ότι ο Μέσι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει Μαραντόνα στα μάτια των συμπατριωτών του, οι οποίοι τον φωνάζουν Καταλανό και δεν τον αισθάνονται έναν από αυτούς. Για τον κόσμο της Αργεντινής, ο Ντιέγκο είναι και θα παραμείνει μοναδικός.
ΘΑΝΟΣ ΣΑΡΡΗΣ
"Πέρα από το γεγονός ότι οι συγκρίσεις είναι πάντα απεχθείς, πώς αλλιώς μπορώ να πω με κατηγορηματικό τρόπο ότι ο ένας είναι καλύτερος ή χειρότερος; Αν επιπλέον δεν είναι την ίδια εποχή και το ίδιο ποδόσφαιρο. Ο Μαραντόνα ήταν ένα φαινόμενο κι έκανε πράγματα απίστευτα. Ο Μέσι τα κάνει τώρα. Ας κερδίσουμε από το παιχνίδι του και ας τον αφήσουμε ήσυχο".
Είναι εντελώς ανούσιο μετά από κάθε παιχνίδι ο Μέσι να συγκρίνεται με τον Ντιεγκίτο ή να αποκαλείται ο "Νέος Μαραντόνα". Είναι εντελώς άτοπο, τόσο λόγω των εξελίξεων και των αλλαγών στο ποδόσφαιρο, όσο και των διαφορών στην προσωπικότητα των δύο Αργεντινών και αρκετών ακόμα παραμέτρων. Καταρχήν ο Μαραντόνα δεν είχε ούτε στη Νάπολι, ούτε στην Εθνική Αργεντινής, πίσω του παίκτες όπως ο Τσάβι και ο Ινιέστα.
Ο Μαραντόνα ήταν μια ομάδα μόνος του, έβγαλε μία ομάδα από την αφάνεια και έκανε ένα ολόκληρο έθνος να τον λατρέψει. Το κυριότερο όμως είναι ότι ο Μέσι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει Μαραντόνα στα μάτια των συμπατριωτών του, οι οποίοι τον φωνάζουν Καταλανό και δεν τον αισθάνονται έναν από αυτούς. Για τον κόσμο της Αργεντινής, ο Ντιέγκο είναι και θα παραμείνει μοναδικός.
ΘΑΝΟΣ ΣΑΡΡΗΣ
